Fettah Mezesi Nedir? Bir Ailenin Sofrasındaki Hikâye
Bazen hayat, çok basit bir şeyin ardında derin bir anlam barındırır. Küçük bir tabak, bir lezzet, bir sofrada paylaşılan anlar… Bunlar, zamanla büyük hatıralara dönüşebilir. Bugün size, küçük bir meze tabağının ardındaki büyülü bir hikâyeyi anlatmak istiyorum. Bu hikâye, bir ailenin köklerine dokunan, yemekle birleşen bir sevdanın ve geleneklerin modern dünyadaki yerini sorgulayan bir yolculuk.
Bir zamanlar, yaz akşamlarının birinde, evin mutfağından yayılan mis gibi kokular arasında, Fettah mezesi ortaya çıkmıştı. Bu, sadece bir meze değildi; aile üyelerinin yıllar içinde birbirine bağlanmasının simgesiydi. Ama bu tabakta bir şey vardı ki, herkesin kalbini ısıtıyor, sofrada bir araya gelenleri birleştiriyordu. Fettah mezesi, tatları birleştiren, konuşmaları canlandıran ve en önemlisi insanları daha yakın kılan bir lezzet bombasıydı.
Bir Yaz Akşamı ve Aile Sofrası
O yaz akşamı, eski aile evinde toplanmıştık. Babam, erkeklerin genellikle yaptığı gibi, çözüm odaklı bir şekilde, sofranın başında tüm düzeni kuruyordu. Meze tabağını yerleştiriyor, her şeyin yerli yerine oturduğundan emin oluyordu. O gece, tam da sofradaki dördüncü kişi –yani annem– mutfaktan çıkınca, babaannem o sıcak, içten gülümsemesiyle söze girdi: “Fettah mezesi geldi, baharı getiren tat o!” Anlamlı bir bakışmanın ardından, babaannem tabakta her bir malzemenin, her bir baharatın, yıllar boyu süren geleneklerin birer temsilcisi olduğunu anlatmaya başladı.
Anneme bakınca, meselenin daha farklı bir yönünü fark ettim. O, sadece yemek yapmıyor; bir mirası, bir ilişkiyi, bir hatıra kitabını sofraya sunuyordu. Fettah mezesi, bizim için bir aşkın, özlemin, kucaklamanın sembolüydü. Kadınlar, sofrada birbirini besleyen, birbirini tamamlayan, konuşmaları güçlendiren ve her şeyin arkasında bir duygu barındıran varlıklardır. Annem, bu mezeyi hazırlarken, her bir malzeme ile bir duyguyu kucaklıyordu. Annem gibi, kadınlar sofradaki birlikteliği, yemekle kurdukları bağla pekiştirirler.
Fettah Mezesi: Lezzet ve Anlamın Birleşimi
Fettah mezesi, aslında sadece bir tariften ibaret değildi. Yoğurt, ceviz, sarımsak, zeytinyağı ve biraz da baharatın birleşiminden oluşan bu lezzet, aile üyelerinin birbirine olan bağlarını simgeliyordu. O tabakta, belki de her şeyden daha çok sevgi vardı. Bu mezeyi ilk kez tattığınızda, tıpkı annemin ya da babaannemin tarif ettiği gibi, size ait bir şeyin peşinden gitme duygusu doğuyordu. Ve yıllar sonra, o sofradaki o anlar geri geldiğinde, ağızda kalan o lezzet, zamanla anılara dönüşüyordu.
Fettah mezesi, erkeklerin mantıklı ve stratejik bakış açılarının ötesine geçen bir anlam taşır. Baba, belki de her şeyin düzgün bir şekilde sunulmasını sağlarken, annenin ellerinden çıkan her tabak, ruhu besleyen, duygusal bağları güçlendiren bir şarkı gibiydi. Kadınların sofradaki varlıkları, yalnızca fiziksel olarak değil, her tabakla yeni anlamlar, duygular yükleyerek hissedilir.
Bir Lezzet, Bir Aile Hikâyesi
O gece, yavaşça yenen her lokma, yıllardır anlatılacak bir hikâyeye dönüşüyordu. Her mezede farklı bir hikâye vardı. Fettah mezesi, sadece bir yemek değil; her zaman hatırlanacak bir anı, bir geleneği yaşatan bir öğeydi. Yaşadığımız şehirde, zaman geçtikçe daha da kaybolan bu gelenekleri yeniden canlandırmak ve ailemizle bu anıları yaşatmak, gelecek nesillere bırakılacak en güzel mirastı.
Siz de zaman zaman, en basit tatların, en derin anlamları barındırabileceğini fark ettiniz mi? Fettah mezesi gibi, hayatın her alanında bazen küçük şeyler, büyük bağları ve hatıraları besler. Sizin için bir tabakta birleşen duygular nelerdi? Hangi yemek, sizin ailenizin hikâyesini anlatıyor? Yorumlarınızı bekliyorum.